Scylla en Charybdis zijn twee beroemde monsters uit de Griekse mythologie, die samenwerkten aan de tegenovergestelde kanten van een smalle zeestraat. Deze zeestraat werd bevaren door de Argo, Odysseus en Aeneas, en de gevaren werden overwonnen.
Scylla en Charybdis - een rots en een harde plaats
De combinatie van Scylla en Charybdis gaf aanleiding tot het oude gezegde "tussen Scylla en Charybdis", een gezegde dat evolueerde naar het meer populaire idioom "tussen een rots en een harde plaats", beide gezegden die gelijkstaan aan gevaren in welke richting dan ook.
Charybdis in de Griekse mythologie
Van de oudste van deze twee mythologische monsters werd gezegd dat het Charybdis was, omdat Charybdis normaal gesproken de dochter van twee oergoden zou zijn, Pontus (Soms wordt Charybdis echter een dochter van Poseidon en Gaia genoemd. Charybdis kan worden beschouwd als een kleine godin van de getijden, maar Charybdis was zeker de personificatie van een dodelijke, gigantische draaikolk. De draaikolk van Charybdis zou drie keer per dag grote hoeveelheden water naar binnen zuigen en naar buiten duwen, met zo'n kracht dat schepen erin zouden kunnen zinken; deze beweging van water creëerde ook de getijden. Normaal gesproken werd gezegd dat Charybdis monsterlijk geboren was, maar in sommige latere mythologische verhalen zou een transformatie van Charybdis, van mooie godin naar monster, hebben plaatsgevonden door toedoen van Zeus. Eén verhaal over de transformatie van Charybdis ziet de dochter van Gaia Een andere mogelijkheid is dat de verandering van Charybdis plaatsvond nadat de godin Poseidon had geholpen om zijn rijk te vergroten, ten koste van dat van Zeus, door extra land voor de zeegod onder water te zetten. In overgeleverde Griekse mythologische verhalen werd soms gesuggereerd dat Charybdis de moeder van Scylla was, door Phorcys Een verhaal dat aannemelijker wordt als Charybdis ook een monster is dat Ceto Trienos wordt genoemd. |
Scylla in de Griekse mythologie
Ondanks de mogelijkheid dat Scylla de dochter van Charybdis was, werd er vaker gezegd dat Scylla eigenlijk de dochter was van Phorcys, een vroege zeegod, en zijn partner, Ceto (Phorcys en Ceto waren de ouders van vele monsters die met de zee werden geassocieerd, waaronder de Graeae en de Gorgons.
De monsterlijke verschijning van Scylla was duidelijker dan die van Charybdis, want Scylla werd algemeen beschreven als 12 voet, 6 lange nekken, met elk hoofd op de lange nekken vol scherpe tanden. Scylla zou ook blaffen als een hond wanneer de onoplettende haar naderde. De zeelieden die te dicht bij Scylla voeren, zouden van hun schip geplukt en opgegeten worden, of dat zou in ieder geval zo zijn.
Waarschijnlijk was Scylla de personificatie van een rotspunt of onderwaterrif, waar de dodelijke "tanden" de romp van een schip konden openrijten.
Van Scylla wordt normaal gesproken gezegd dat ze monsterlijk was, net als haar zussen, maar net als bij Charybdis vertellen latere schrijvers ook over hoe Scylla ooit een mooie waternimf was die in een monster veranderde.
De transformatie van Scylla
In één verhaal over de transformatie van Scylla, wordt de metamorfose ondernomen door Amphitrite De vrouw van Poseidon, die jaloers was op de aandacht die Poseidon aan de nimf schonk. Als vergelding vergiftigde Amphitrite de poel waarin Scylla dagelijks baadde, waardoor de nimf veranderde. In een bekender verhaal over de transformatie van Scylla wordt de transformatie uitgevoerd door de tovenares Circe. Zie ook: De godin Amphitrite in de Griekse mythologieDe zeegod Glaucus was verliefd op Scylla en om de nimf het hof te maken bezocht hij Circe om een liefdesdrankje te vragen. Glaucus Circe was echter zelf verliefd op de zeegod. Toen Circe haar de perfecte manier aanreikte om van haar rivale af te komen, gaf ze Glaucus geen liefdesdrank maar een gif dat de nimf transformeerde toen Glaucus het aan Scylla gaf. Zie ook: Pandarus in de Griekse Mythologie | Circe en Scylla - John Melhuish Strudwick (1849-1937) - PD-art-100 |
Scylla en Charybdis werken samen
Scylla en Charybdis zouden zich aan weerszijden van een smalle zeestraat bevinden, een afstand die kleiner is dan de vlucht van een pijl. Geen enkel schip kon dus ongeschonden tussen Scylla en Charybdis doorvaren, want als ze Charybdis zouden vermijden, zou het schip te dicht bij Scylla komen, en als het schip Scylla zou vermijden, zou het door de draaikolk van Charybdis naar beneden worden gezogen.
De zeestraat waar Scylla en Charybdis zich zouden bevinden, wordt normaal gesproken gelijkgesteld aan de Straat van Messina, de doorgang van water tussen het Italiaanse vasteland en het eiland Sicilië. De beweging van het water tussen de Ionische en de Tyrreense Zee veroorzaakt wel de vorming van een draaikolk, maar deze is niet krachtig genoeg om gevaar te veroorzaken voor de scheepvaart die door de zeestraat vaart.
Helden trotseren Scylla en Charybdis
In chronologische volgorde, het eerste beroemde verhaal over een ontmoeting met Scylla en Charybdis, ziet Jason en de Argonauten Jason werd echter geholpen door Hera en Athena in zijn zoektocht naar het Gulden Vlies en daarom vroeg Hera aan Thetis en andere Nereïden om de Argo veilig tussen de twee monsters door te leiden. Kort na de reis van de Argo, een voormalige Argonaut, kwam Herakles ook Scylla tegen, want sommigen zeggen dat Scylla het vee ritselde dat Herakles zelf van de Argo had gehaald. Geryon Scylla verborg haar sporen echter niet erg goed en Heracles spoorde haar snel op en doodde haar voor haar onbeschaamdheid om zijn eigendom af te pakken. Er werd gezegd dat Phorcys, de vader van Scylla, haar weer tot leven wekte, waardoor ze door kon gaan met het veroorzaken van de dood van andere onoplettende zeelieden. | Odysseus voor Scylla en Charybdis - Johann Heinrich Füseli (1741-1825) - PD-art-100 |
Een andere Griekse held die in aanraking kwam met Scylla en Charybdis was Odysseus op zijn terugreis van de Trojaanse oorlog. Odysseus had echter niet het geluk dat de goden op dat moment aan zijn kant stonden en dus werd Odysseus gedwongen om het advies van de godin Circe op te volgen. Circe vertelde Odysseus dat hij dichter bij Scylla moest varen in plaats van bij Charybdis, omdat het verstandiger was om 6 mannen te verliezen in plaats van het hele schip.
Later moest de Trojaanse prins Aeneas hetzelfde stuk water oversteken, maar Aeneas en zijn bemanning kwamen er veilig doorheen door hard en lang aan de roeispanen van hun schip te trekken.
